Cytologia i cytodiagnostyka

Utrwalanie w cytologii

Warunkiem wstępnym dokładnej diagnostyki cytologicznej jest doskonałe utrwalenie materiału próbki. Próbki muszą być utrwalone natychmiast po pobraniu, aby zapobiec wysychaniu i kurczeniu się komórek. Natychmiastowe utrwalenie zachowuje cechy strukturalne próbki w celu wyraźnego barwienia i różnicowania. Artefakty barwienia mogą zakłócać diagnozę, jeśli próbki zostaną utrwalone zbyt późno. Klasyczną metodą utrwalania jest zanurzenie szkiełka mikroskopowego w 96% etanolu na 30 minut. Bardziej wydajnym sposobem jest utrwalenie komórek za pomocą utrwalacza w sprayu. Utrwalacze w sprayu to wodno-alkoholowe roztwory zawierające glikol polietylenowy (PEG). Są one odpowiednie dla wszystkich rodzajów materiałów cytologicznych barwionych metodą Papanicolaou.

Metody barwienia w cytodiagnostyce

Wybór barwienia w dużej mierze zależy zarówno od pochodzenia próbki, jak i doświadczenia i preferencji badacza. Na przykład, technika barwienia Papanicolaou jest stosowana nie tylko do wymazów ginekologicznych, takich jak wymazy PAP, ale jest również rutynowo stosowana do materiałów nieginekologicznych, takich jak plwocina, płyn mózgowo-rdzeniowy, płyn maziowy i mocz. Barwnik Giemsy jest szeroko stosowany do próbek FNAB z węzłów chłonnych. Barwnik Pappenheima jest stosowany do osadów moczu, wysięków, materiału z płukania oskrzeli i materiału FNAB z różnych lokalizacji (np. piersi, tarczycy, płynu mózgowo-rdzeniowego). Barwnik Wrighta jest barwnikiem hematologicznym, który może być stosowany do różnicowania typów komórek krwi. Zabarwione komórki są przygotowywane do mikroskopii przy użyciu standardowego odwodnienia alkoholem/ksylenem, oczyszczania i montażu. Oprócz ręcznych metod barwienia, do przygotowania dużej liczby próbek można użyć mechanicznych i zautomatyzowanych systemów barwienia. W pełni zautomatyzowany system oceny może być następnie wykorzystany do badań przesiewowych, w których zabarwione próbki są oceniane, nieprawidłowe komórki lub grupy komórek są oznaczane, a obrazy są zapisywane w galerii w celu pobrania i dalszego badania.

Interpretacja cytodiagnostyczna

Badanie mikroskopowe materiału można przeprowadzić natychmiast, w zależności od zastosowanych technik utrwalania, przygotowania i barwienia. Ta cecha sprawia, że cytodiagnostyka nadaje się do badań przesiewowych o dużej objętości, takich jak badania przesiewowe szyjki macicy. Jednym z krytycznych punktów w cytodiagnostyce jest to, że wyniki badań cytologicznych odnoszą się bezpośrednio do miejsca, z którego pobrano próbkę. Ze względu na skuteczność, techniki pobierania i przygotowywania próbek muszą być dokładnie opanowane i kontrolowane. Sukces i skuteczność cytologii diagnostycznej mierzy się jej zdolnością do wykrywania wczesnych zmian stanu chorobowego (czułość) przy jednoczesnym zapobieganiu fałszywie dodatnim diagnozom (swoistość). Czułość i swoistość zależą od prawidłowego pobrania próbki, utrwalenia, barwienia i interpretacji. Wraz z technikami obrazowania, takimi jak obrazowanie rentgenowskie, tomografia komputerowa (CT), ultradźwięki, jądrowa tomografia spinowa i pozytonowa tomografia emisyjna (PET); cytologia jest niezbędną częścią diagnozy.